جايگاه خواب در گرايش به مدعيان معاصر مهدويت

مدعيان معاصر مهدويت، خواب را راه ارتباط با ائمه اطهار(ع) و كسب علم از ايشان معرفي كرده و از ادله اثبات ادعاهاي غير قابل اثبات خود مي‌شمارند و مخاطبان خود را به خواب‌باوري مي‌خوانند و گاهي با ارائه فراميني آنان را به ورطه روياپروري مي‌كشانند تا علاوه بر جذب موعودباوران، مصونيت و نفوذ كلام در مخاطب را به چنگ آورند.

اين نوشتار بر پايه روش توصيفي ـ تحليلي و بهره‌گيري از منابع كتابخانه‌اي، جايگاه خواب در ميان متمهديان فعال معاصر را بيان مي‌كند و روشن مي‌سازد كه خواب‌گرايي از ابداعات يا ويژگي‌هاي فرقه خاصي نيست و گروهك‌هاي بسياري در دست‌يابي به اهداف خود آن را به كار بسته‌اند؛ سپس از نقش خواب در گرايش به آنان پرده بر مي‌دارد و در پايان علاوه بر تبيين هدف خواب‌گرايان از ترويج خواب‌باوري، با نگاهي انتقادي، استنادات آنان را به چالش كشيده و حجيت خواب در گرايش به ايشان را همراه با بيان تناقضات بررسي مي‌كند.