پایگاه شناخت مدعیان معاصر مهدویت

بهائیت یک جریان سیاسی مذهبی است که همه تلاش خود را به کار گرفته است تا خود را به عنوان یک دیانتی معرفی کند که در پی محبت و خوشرفتاری و خوشگفتاری است، از این‌رو در از صلح عمومی سخن می‌رانند: «آرزوی ما وحدت عالم انسانی است و مقصد ما صلح عمومی »(1) و چنین می‌نمایند که دین باید سبب الفت و محبت شود: «دین باید سبب الفت و محبّت باشد. اگر دین سبب عداوت شود نتیجه ندارد بی دینی بهتر است»؛(2) لیکن همه این شعارها تنها برای اغوای و جذب غیر بهائیان به بهائیت است، زیرا:

سران بابیت و بهائیت، هزاره‌گرایی را یکی از بهترین راه‌های اثبات مهدویت علی محمد شیرازی یافته و کوشیدند با به کارگیری این دیدگاه، حقانیت او را ثابت و شریعت اسلام را نسخ کنند. آنان مدعی هستند که کاظم رشتی نیز پیش از مرگش از نزدیکی ظهور سخن گفته است.(1)

ابوالفضل گلپایگانی با بهره‌گیری از این نظریه،

«عبدالملک بدرالدین الحوثی»، رهبر جنبش انصار الله یمن درباره گسترش بهائیت در این کشور هشدار داد.

وی اظهار داشت که دشمن از طریق جنگ نرم به دنبال به زانو درآوردن مردم یمن است.

رهبر انصارالله یمن با بیان اینکه این جنگ به طرق مختلف اصول و مفاهیم مردم یمن و مسلمانان را حتی در اصول اصلی هدف قرار داده، فعالیت دوباره فرقه بهائیت در یمن را بخشی از جنگ نرم دانست.

وی گفت: «هم‌اکنون

از شیوه‌های مشترک فرق انحرافی به‌ویژه باطن‌گرایان، طرح مسائل مشکل دینی و ایجاد شک در ذهن مخاطب، سپس ارائه پاسخی تأویلی به آن مشکل است. در میان بابیان نخستین، به سید بصیر از خاندان سید جلال خاکسار برمی‌خوریم که به رجعت و تناسخ معتقد بود و حسین‌علی نوری نیز خود را رجعت حسین علیه السلام و علی علیه السلام و گاه رجعت مسیح علیه السلام می‌خواند.(1)

حسین‌علی نوری دراین‌باره می‌نویسد: «جمیع انبیاء

بهائیت جریانی است که با شعار دین و مقتضیات زمان به تبلیغ باورهای خود می پردازد و اسلام را خلاف مقتضیات زمان می خواند.

اشکال در مساله «اسلام و مقتضیات زمان» اشکال همزیستی و هماهنگی دو شیءاست که در طبیعت خودشان برضد یکدیگرند؛ یکی از این دو در طبیعت خودش ثابت است و دیگری در طبیعت خودش متغیر

نسخ شریعت اسلام در جریان بابیت و بهائیت، از فتنه بدشت کلید خورد و پس از آن به گوش علی محمد شیرازی رسید و او تأیید کرد؛ سپس ادامه یافت و علی محمد شیرازی و حسین علی نوری بر پایه این اقدام از نبوت و رسالت و در پی آن شریعت تازه سخن راندند.

در این نوشتار به نقد ادعای نسخ شریعت اسلام توسط بابیت و بهائیت پرداخته می شود:

الف. بر اساس گزارش‌های تاریخی

یکی از مهمترین ابهاماتی که در تاریخ و باورهای بابیت و بهائیت وجود دارد، جایگاه علی محمد شیرازی معروف به باب است؛ به این معنا که حتی سران و مبلغان بهائیت نیز به درستی نمی دانند که شیرازی که چه ادعایی داشته است.

عباس افندی دومین سرکرده بهائیت درباره ادعاهای علی محمد شیزای (باب) می‌نویسد: «آغاز گفتار نمود و مقام بابیّت اظهار و از کلمه بابیّت مراد او چنان بود که من واسطه فیوضات از

مقاله «بررسی و نقد تاویل «قیامت موعود» به «قیام قائم»» به قلم محمد علی پرهیزگار در شماره 56 فصلنامه علمی – پژوهشی انتظار موعود (بهار ۱۳۹۶) منتشر شد.

چکیده:
تاویل گرایی و تفسیر به رای نسبت به آموزه های اسلامی، از کژاندیشی هایی است که دامنگیر برخی از فرقه ها و جریان های انحرافی شده است.
«قیامت» در قرآن کریم و آموزه های

در بحث نکاح، علی محمد شیرازی به جواز ازدواج خواهر و برادر اشاره می‌کند: «و لقد اذن الله بین الاخ و اخته بحکم الله ما یشاء فیه رحمة و ذکری من عند الله لعلکم تشکرون».(1) پس از وی حسین‌علی نوری نیز در بیان احکام نکاح، تنها ازدواج با زن پدر را حرام می‌داند: «قد حرّمت علیکم ازواج آبائکم».(2)

دیگر سران بهائیت درباره ازدواج با سایر محارم سکوت کرده‌اند. عباس افندی (ملقب به عبدالبهاء دومین سرکرده بهائیت) (م 1340 ق) درباره ازدواج با محارم می‌نویسد: «چون امر بهایی قوّت گیرد مطمئن باشید که ازدواج به اقربا نیز نادر الوقوع گردد».(3)

سران بهائیت پس از رویارویی