پایگاه شناخت مدعیان معاصر مهدویت

بهائیت علی محمد شیرازی (باب) را مبشر بهائیت می داند، لیکن در این مقاله به این نکته می پردازیم که او در صورت صحت مبشر بودنش، مهدی موعود است یا ناسخ شریعت اسلام؟
معرفی پیامبر پیشین در کنار معجزه و قرائن و شواهد دال بر نبوت، از راه‌های شناخت انبیاء الهی است که هر مدعی نبوتی می‌تواند از این راه‌ها برای معرفی خود و اثبات ادعایش

علی‌محمّد شیرازی و حسین علی نوری در موارد بسیاری به خاتمیت پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) و شریعت اسلام اعتراف کرده‌اند که نمونه‌هایی از آن‌ها را گزارش می‌کنیم:
– علی‌محمّد شیرازی در سال ۱۲۶۲ق (پیش از آشنایی و الگوگیری جدی از جریان‌های پیشین) درباره نسخ نشدن اسلام و ماندگاری احکام این شریعت الهی و پاسداری چهارده

علی‌محمّد شیرازی در موارد بسیاری به وجود مهدی موعود (عجل الله تعالی فرجه الشریف) اعتراف کرده و خود را تنها واسطه میان آن حضرت با مردم، یعنی «باب» شناسانده است که در بخش ادعاهای بابیت به نمونه‌هایی از آن‌ها اشاره شد.

همچنین گذشت که عباس افندی در نوشته‌های خود علی‌محمّد شیرازی را باب امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) معرفی می‌کند و در گزارش اعتراف‌های

حضرت محمّد(صلی الله علیه و آله و سلم) در کتب سران و مبلغان بابیت و بهائیت با لقب «خاتم» یا «خاتم الانبیاء» خوانده می‌شود و آنان در موارد فراوانی به خاتمیت آن حضرت اعتراف کرده‌اند که از جمله می‌توان به گزارش‌های زیر اشاره کرد:
یک. حسین علی نوری درباره خاتمیت پیامبر اسلام(صلی الله علیه و آله و سلم) می‌نویسد: «یومی از ایام در ارض طا که مقرّ سلطنت ایرانست مشی می‌نمودیم؛

مقاله «پیشینه شناسی و نقد گرایش های باطنی بابیت و بهائیت» به قلم محمد علی پرهیزگار در شماره ۴۳ فصلنامه علمی – پژوهشی مشرق موعود (پاییز ۱۳۹۶) منتشر شد.

چکیده:

سران بابیت و بهائیت برای اثبات حقانیت خود، دست به دامان سیر تکامل بشر شده و مدعی دین جدیدی هستند که نیازهای تازه بشرِ تکامل یافته را پاسخ می گوید.

علی‌محمّد شیرازی از سال ۱۲۶۰ تا ۱۲۶۴ قمری از ادعای ذکریت و بابیت فراتر نرفته بود.(۱)
او هنگامی که حروف حی را برای تبلیغ می‌فرستاد، از آنان خواست که اسم و رسم او را برای کسی آشکار نسازند و او را تنها «باب موعود» معرفی کنند: «در حین تبلیغ فقط بگوئید

عباس افندی از جمله سران بهائیت است که شخصیتی دوگانه دارد و در میان بهائیان به احکام باب و بهاء امر می کند و هنگامی که از میان آنان می‌رود، خلاف دستورات و احکام باب و بهاء رفتار می‌کند.

او در موارد بسیاری، محرمات

برخی از مدعیان دروغین یا اصحاب و انصار آنان در پی مغالطه و عوام فریبی هستند؛ برای نمونه یکی از جریان‌های معاصر مدعی قائمیت و مهدویت با مقایسه خود با دعوت پیامبران الهی از جمله پیامبر خاتم(ص)، مخالفان خود را نیز همچون کفار قریش دانسته و چنین می‌گوید که همیشه دعوت‌های الهی با مخالفت روبرو شده است و مخالفت با ادعای قائمیت و مهدویت ما نیز همچون مخالفت با دعوت حضرت موسی(ع) و حضرت عیسی(ع) و حضرت محمد (ص) است.

اینان با این استدلال

شوقی در توهین‌های فراوان خود به مخالفان فرقه بهائیت از هتاکی به مقامات کلیسا نیز نمی‌گذرد و در کتاب مشهورش قرن بدیع احزاب و فرق مسیحی را به حقد و حسد شدید متهم کرده و گفته نفوسی فرومایه مانند واترالسکی- ویلس – ریچاردسُن و ایستُن از بیم مقام و موقعیت خویش در صدد جلوگیری از پیشرفت بهائیت برآمدند.

تشکیل دادگاه کبری بین المللی که در شعارهای دوازده گانه بهائیت دیده می شود، همین شورای امنیت و سازمان ملل متحد و دادگاههای بین المللی است که در جهت تأمین خواسته های رژیمهای استکباری گام بر می دارند و هیچ فایده ای برای مردم مظلوم جهان و مستضعفین ندارند.

ناکارآمدی این سازمانهای جهانی، پیوسته در حق کشی دولتهای استکباری دیده می شود. یک روز در فلسطین، روز دیگری یمن، روزی در عراق و سوریه و بحرین و امروز هم